Bir filmde duydum bu kelimeleri ‘birini bir kez tanıyınca birdaha asla yabancı olamazsın.’ Ne kadarda doğru…Birisini tanımak belki o kişinin benliğine inmek , o kişinin atacağı her adımı tahmin edebilmek ve onunla ortak hareket etmek değil midir? Bence öyle… Bir insanı tanımak için zaman gerekir ve zamanla da araya sevgi girer.Sevgi ise emektir, emekse başta gelen en önemli kuvvet.Emek, azar azar herşeyinizden alır sizin.Zamanınızdan,aklınızdan,hayatınızdan alır…Hayatınızın bir bölümünü paylaştığınız bir insana nasıl yabancı olabilirsiniz ki? Tabii bunlar tek taraflı değil.Karşınızdaki insan içinde geçerli , o da size gösterirse aynı hassaslığı aranızda kocaman bi sevgi doğar.O yüzdendir ki bir anne-babayla evlat arasında olan sevgi en kutsal olanı, o yüzdendir kardeşlerin birbiri için canını bile feda edebilecek kadar çok sevmeleri , o yüzdendir bazı aşkların vazgeçilmezliği ve yaşam boyu sürecek dostlukların kurulma nedeni.Sevmek,sevilmek çok güzel birşeyken emek harcadığımız kişileri iyi seçmeliyiz bence.Yeni doğan bir bebek ,hiçbir şey tanımaz,bilmez.İleride ne sevecektir ne sevmeyecektir.. Emek harcayarak bilir bunu aileside ,tanır onu en ince ayrıntısına kadar.Bir aşk yeni başladığında bilmez kimse ne olacak diye , emek verilerek kurtarılır o ilişki..Tanımak istediklerimizide iyi seçmeliyiz bence ilerisi için.Bir daha asla yabancı olamayacağımız kişilerle bir hayat geçirmeyi hiç birimiz istemeyiz değil mi ? Tanıdığın bir kişiyi silemezsin yani öyle zihninden kolay kolay.İnsan ilk kendini tanımalı , sonrada bir daha asla yabancı olamayacağı kişiyi ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder